HAI COUSAS SOBRE AS QUE UN PROFANO NON DEBE OPINAR

En resposta ao artigo de opinión de D. Xosé Luis Barreiro Rivas (publicada en La Voz de Galicia do día 20 de decembro de 2010).

Pode parecer que falar deste tema é a touro pasado e a destempo, mais creo que non. Vou a falar coma Entidade Identificadora habilitada dacordo ao Decreto 183/2010, do 4 de novembro, polo que é con total coñecemento de causa.

No cambio de modo no rexistro e identificación animal, os actuais responsabeis políticos da Consellería de Medio Rural suprimiron o sistema vixente ata o 31 de decembro de 2010, disfrazándoo coma un aforro para o gandeiro, pois rotundamente NON. É un aforro para a Consellería de Medio Rural, estimada nuns 3,7 millóns de €/ano; podo facer demagoxia e preguntar canto costou á administración da Xunta de Galicia e máis á do Estado a visita do máximo pontífice da Igrexa Católica, non o vou a preguntar; podía preguntar á administración POLÍTICA da Xunta de Galicia en onde podía, xa non aforrar se non maximizar os seus gastos, pero éstes non van a querer que se lles pregunte e moito menos escoitar e responder (moda actual de certos políticos). Pero si podo preguntar en canto se estima o efecto da trazabilidade na saúde, OFICIALMENTE controlada polos servicios veterinarios, da cadea alimentaria. Que, aínda que é unha cousa que cae polo seu peso, hai que comentar que comenza co nacemento do animal.

Unha análise de Puntos Críticos, diríanos que podemos compartimentalizar a cadea alimentaria segundo os distintos momentos productivos da vida do animal, dende o nacemento ata o seu sacrificio (animais de vida) e logo do sacrificio, a distribución ata o consumidor. No momento do sacrificio o animal perde a súa identificación (auricular/chip/bolo intraruminal) para pasar a ser un número de canle (animal faenado, é decir: desangrado e eviscerado) polo cal podemos levar unha trazabilidade dende o punto de consumo, hacia atrás, ata o matadeiro e dende aqui ata a granxa da que procede.

Estimado Xosé Luis, da trazabilidade non se sabe da súa necesidade ata que se necesita (si se me permite a redundancia). A trazabillidade permite compartimentalizar a produción, coma dixen, e no caso dalgunha incidencia sanitaria actuar na cadea alimentaria de maneira que nos permitiría primeiro acotar a incidencia e despois afrontala.

Si o sistema de identificación bovina, ovina e caprina, en Galicia funcionaba moi ben, e tiña un coste, e non é asumida/copiada (sin pagar copyright coma dis) por parte doutras administracións autonómicas ou doutros paises, non é unha excusa para desmóntalo. Gustaríame que alguén me dixera cal era o sistema de identificación animal en Inglaterra e a trazabilidade, antes do caos provocado pola “crisis das vacas tolas”, e de paso que cuantifiquen as perdas causadas. Gustaríame que alguén da Administración da Xunta de Galicia (non só a Consellería de Medio Rural) me explique o por qué deste abandono do medio rural.

Estimado Xosé Luis, fas un chamamento á responsabilidade do administrado, en beneficio dos consumidores e do interés xeral. Pois aínda a risco de parecer ou ser demagóxico, tamén poderiamos facer un chamamento á responsabilidade dos condutores para que teñan os papeis do coche en regra (seguro. IVTM, ITV…) e por suposto á súa responsabilidade no momento de conducir para que cumpran as normas,.. desa maneira poderiamos abolir un gran número de gardas civís de tráfico e aforraríamos de paso outro pico. Hai cousas coas que non se xogar. A saúde é unha delas.
Non se pode decir por parte do conselleiro de Medio Rural que o sitema de identificación bovina, ovina e cabrún era un luxo que non se podía pagar, insisto que alguén me diga por que este afán por denigrar ao rural (Galicia estimados lectores é rural dende Ribadeo ata A Guarda e dende Pontevedra ata Viana do Bolo).

E volvendo ao inicio, a abolición e desmontaxe do sistema de identificación animal en Galicia pasa a ser máis costosa para o gandeiro, que pasa de pagar 2,65€/identificación a unha media de 10€/identificación. Pasa de ter o D.I.B (Documento de Identificación Bovina) ao momento a ter que esperar a que lle chegue por correo ordinario (non certificado -ollo-, co que de entre miles de DIB´s seguro que algún se perderá e haberá que pedir duplicado, co correspondente gasto), pasa de ter o servicio de compulsa de documentos ao pé da casa a ter que desplazarse á súa oficina agraria comarcal, perde un servicio de información a pé de granxa …..e estimado Xosé Luis, ata o de agora non hai posibillidade de acceso á OAV (Oficina Agraria Virtual) via internet de calidade na totalidade do territorio galego (ata o de agora unha amplia mayoría das explotacións están no rural, RURAL), e o sistema de atención telefónica 012, pois… mellor cho explicaría si foras unha Entidade Identificadora pero mes e medio para resolver unha incidencia, ademáis dun coste de facturación por minuto cando menos abusivo.

Aínda que coma Entidade Identificadora, eu son veterinario, pode ser calquer persoa física ou xurídica; sabes cal é a relación que se crea entre o profesional e o cliente, sabes o que é o código deontolóxico, sabes o que é a picaresca,....
E non estou actuando corporativamente, xa que coma autónomo é outra fonte de ingresos e un servicio aos meus clientes.

Polo que HAI COUSAS SOBRE AS QUE UN PROFANO NON DEBE OPINAR.